De tweede afvaller.

August 28, 2011. Written in Yamaguchi prefecture, Japan

De tweede afvaller.

Zoals een goed naar foto oplettende Nederlandse lezer ontdekt zou kunnen hebben, heb ik in Toyama van de vader van mijn oude gastgezin een nieuwe, echt goede rugzak gekregen. De rugzak (die zo rond was als een grote gehaktbal) die ik oorspronkelijk had meegenomen, heeft het dus nog geen drie dagen volgehouden, en is officieel de eerste afvaller van mijn reis. Nu was het niet echt de schuld van de rugzak zelf, omdat er niet echt iets mis met hem was. Hij was gewoon niet gemaakt voor dit soort reizen. Toch vind ik het jammer voor de arme rugzak, dat hij niet eens het buitenland gehaald heeft.

En nu na 4 dagen van vertrek, de tweede afvaller die het buitenland niet zou redden. Na in het internetcafe van Saijo (een wijk in Oost-Hiroshima) overnacht te hebben, vertrok ik ’s ochtends iets voor 10en, op weg naar het station van de wijk. Dit was echter, zoals ik me van de vorige nacht nog herinnerde, een wandeling van ongeveer 20 minuten. De trein die ik moest hebben vertrok al om 10 over 10. Wandelend, zou ik het dus niet meer redden.

Ik begon te rennen. Nu is dit nooit een probleem met mijn zandalen, maar om de een of andere reden struikelde ik er een paar keer bijna over. Ik kwam er toen achter dat de clog thong van mijn linkerzandaal stuk gegaan was. Ik had geen tijd om te stoppen, en rende door. Meerdere keren klapte mijn zandaal om, en bezeerde ik mijn tenen op het asfalt.

Precies om 10 over 10 kwam ik toch nog aan op het station, maar ik zag net de deuren van de trein dicht gaan voor mijn neus.

Mijn tenen zaten onder het bloed, maar pijn deed het niet. De zandalen die ik vorig jaar van mijn vader gekregen had, zitten nu ik dit zit te schrijven nog steeds aan mijn voeten. Tot Kyushu hebben ze het gehaald, maar Korea wordt een moeilijke zaak.

Tijd voor nieuwe zandalen.