Een lange avond.

September 12, 2011. Written in Seoul, South Korea.

Een lange avond.

2 dagen geleden kwam er een Duitser met lang rood haar in een staartje en een gigantische baard Kim's guesthouse binnenlopen. Een echte backpacker, zou je zeggen, maar toen ik het hem vroeg bleek het een nette student te zijn die hier een maand geweest was voor een taalcursus. Het zou zijn laatste dag in Korea zijn, en hij zou die avond een afscheidsfeest hebben. Hij vroeg me opeens of ik ook wou komen. Ik had toch niets te doen, en wou hier toch al wat mensen leren kennen, dus besloot mee te gaan.

Om 7 uur 's avonds verzamelde zich het gezelschap in de studentenwijk Hongik. Het gezelschap bestond uit een stuk of 5 Duitsers, 5 Koreanen, 1 Amerikaan (die zoals het hoort zich gedroeg als de vertegenwoordiger van de hele groep), 1 Fransman en 1 Nederlandse Japanner.
Ik was overdag al eens eerder in deze studentenwijk geweest, maar had er toen niet echt iets speciaal van gevonden. Nu 's avonds was het echter een zeer gezellige wijk vol met jongeren, met overal eethuisjes, bars en clubs. Het lag er wel helemaal vol met rommel. Er waren zelfs parkjes die haast vuilnisbuilten leken. Er was letterlijk geen groene plek te vinden in die parkjes.

We gingen eerst in een Koreaans barbequehuis eten. Een van de Duitsers at niet mee omdat hij vegetarisch was. De Amerikaan at ook niet, waarschijnlijk omdat hij op wou vallen. De twee moesten daarom van het eethuis aan het rand van de tafel zitten, zodat ze geen plaatsen zouden innnemen van andere gasten.

Het was grappig om te zien dat alle Duitsers Koreaans spraken, en alle Koreanen Duits. Het was dan ook een groep die elkaar op de Koreaanse universiteit van talen had leren kennen.

Ik raakte al snel in gesprek met een paar Koreaanse jongens die in mijn buurt zaten. 1 leek Japans te spreken, en wonderbaarlijk goed voor iemand die er nooit gewoond heeft. Hij had wel 3 jaar een Japans vriendinnetje gehad. Zijn ex-vriendinnetje scheen altijd omgeschakeld naar het Japans gehad te hebben als ze ruzie kregen, en omdat hij er de pest in had dat hij haar dan niet begreep was hij de taal gaan leren.

Er was echter een nog veel merkwaardigere Koreaan in de zaal. Namelijk een Nederlands sprekende Koreaan. Dat heb ik nu nog nooit meegemaakt. Hij sprak het niet vloeiend en kende veel woorden niet, maar je kon echt een beetje een gesprek met hem voeren. Hij scheen het zichzelf geleerd te hebben terwijl hij in het leger zat.

Na gegeten te hebben, gingen we nu in een soort bar doorpraten. Daar kwam ik er achter dat een van de Koreaanse meisjes ook Japans sprak. Zij had er ook nooit gewoond, maar sprak de taal doordat ze altijd naar Japanse soapseries keek. Ze had de taal dus zelfs niet eens gestudeert! Ze had een vrijwel perfect accent, en ook een zeer goede woordschat. Het leek me een zeer intelligent meisje, vooral omdat ze ook vloeiend Duits en Engels sprak.

Toen de vegetarische Duitser later in de nacht stomdronken opeens boos tegen mij aan begon te brullen, leek het mij beter niet terug te gaan brullen en gewoon mijn excuses aan te bieden. Hij begon me bijna te slaan, maar toen ik hem nogmaals zei dat het me speet (terwijl er helemaal niets gebeurt was) begon hij opeens te lachen en zei dat het allemaal maar een grapje van hem was geweest.
Het Koreaanse meisje dat Japans sprak had dit allemaal zien gebeuren, en zei tegen mij: "Je spreekt niet alleen Japans, je bent ook een Japanner!"

Later in de nacht raakte ik ook in gesprek met de Fransman. Een zeer intelligente jongen van 21, die hier net een week geleden was aangekomen om een half jaar te studeren. Hij was eigenlijk liever naar Japan gegaan, maar dit ging niet door omdat de enige universiteit waar hij had kunnen studeren als uitwisselingsstudent zich in Sendai bevond. Zijn vader kwam uit Georgie. Hij vertelde hoe mooi het daar was, en hoe vriendelijk de mensen daar waren. Nu heb ik weer een nieuw land op mijn lijst staan!

Toen rond 3 uur 's nachts de inmiddels dronken Amerikaan tegen meisjes die hij niet kenden begon aan te rijden, zaten wij (de Europeanen) doodmoe op onze stoelen voor ons uit te kijken.

Om 6 uur s'ochtends was eindelijk het feest afgelopen, en keerde ik met de Duitser met de baard (die ik die avond eigenlijk bijna helemaal niet gesproken had) terug naar Kim's guesthouse.