Zuigend voedsel
In Korea is er een gerecht genaamd "Sannakji". Dit is een zeer beroemd gerecht en staat er bekend voor dat het eten beweegt. Jawel, bewegend eten. Of beter gezegd, een bewegende, en dus levende octopus. Dit moest ik natuurlijk uitproberen. Er schijnen ook hele octopussen gegeten te worden, maar het restaurant waar ik was serveerde het in stukjes gesneden.
Het is toch vreemd als je je bedenkt, dat zo een beest levend in tientallen reepjes gesneden wordt, en dan toch door blijft bewegen. Normaal ga je dan toch dood, zou ik zeggen.
Toen het gerecht aankwam, pakte ik met mijn stokjes eerst een groot stuk, om te kijken hoe het bewoog. De octopus ging echter meteen aan mijn stokjes zuigen, en hoe ik ook met mijn stokjes schudde, ik kreeg hem er niet meer van af. Na een lepel gepakt te hebben, en de octopus van mijn stokjes afgeduwd te hebben, lukte het eindelijk de octopus terug op het bord te krijgen. Ik probeerde eerst een kleiner stukje. Het smaakte erg goed. Dat moet ook wel, want het was natuurlijk erg vers. Het grappige is dat de octopus op het bord zeer veel beweegt, maar zodra je hem in je mond duwt daarmee vrijwel ophoudt. Het is dus niet zo dat je een gevecht moet houden met de octopus in je mond, alhoewel dit wel het geval schijnt te zijn met een octopus die niet in reepjes gesneden is. Alleen gaan ze soms met hun zuigknoppen (Alhoewel, ze? Het is natuurlijk 1 beest dat in stukjes gesneden is) aan je tong zuigen, en moet je ze ervan aftrekken met je tanden. Dit is een zeer apart gevoel, maar als je er gewend raakt voelt het niet naar.
Ik verbaasde me erover, dat als je zo een reepje probeert te pakken, die reepjes soms weg proberen te rennen. Hoe kan het nou, dat als je al in zoveel stukjes gesneden bent, het instinct toch nog zegt, "ze proberen je op te eten, wegrennen!" Ik zie de pink van de mens nog niet wegrennen, als een grote beer die in zijn mond probeert te steken.
Het was in ieder geval een zeer geslaagd avondmaal. De volgende keer wil ik een hele octopus proberen!
0 件のコメント:
コメントを投稿