Op de trein naar Seoul

September 4, 2011. Written in Seoul, South Korea

Op de trein naar Seoul.

Net zoals ik in Japan gedaan had, was ik graag naar Seoul vertrokken met lokale treinen. Ik kan hier echter niets lezen en begrijpen, en had geen flauw idee hoe dat moest . Op het hoofdstation van Pusan stapte ik dus naar de touristeninformatie, om te vragen hoe dat zou moeten. De man, die behoorlijk goed Engels sprak, leek echter niet te begrijpen wat ik met "local trains" bedoelde, en wees mij steeds weer naar de sneltrein. Het valt me trouwens op hoe enorm slecht er hier Engels gesproken wordt. De meeste mensen spreken gewoon in het Koreaans door als je ze rustig in een paar woorden in het Engels iets probeert te vragen.

Ik verliet het station, en stapte een internet cafe binnen om uit te zoeken hoe je "local trains" zegt in het Koreaans. Dat bleek "tonggeun" te heten. Ik noteerde het voor de zekerheid ook in Koreaanse tekens erbij.  Ik verliet het internet cafe, en ging weer terug  naar de touristeninformatie van het station.
"I want to go to Seoul by Tonggeun!"
"Wh..What?" De man leek mijn uitspraak niet te verstaan.
Ik liet hem de Koreaanse tekens zien. Hij leek het begrepen te hebben, maar schudde zijn hoofd, en wees mij weer naar de sneltrein.

Niets aan te doen, dan maar met de sneltrein....
Er was een hele snelle, die je in 2 en een half uur in Seoul brengt, en een gewone snelle die er 6 uur over doet. Ik nam natuurlijk die van 6 uur.

Binnen in de trein was het erg ruim. Er was ook een cafeteria waar je niet alleen iets kon eten en drinken, maar er stonden ook spelletjeskasten, computers en karaoke machines. Het leek de boot wel!

Wat me erg opviel was dat de conducteur van de trein boog op een heel andere manier dan men dat in Japan doet. Ten eerste veel langzamer, en ook veel minder diep. Wat niet wou zeggen, dat het er niet beleefd uit zag. Er zat alleen een groot verschil tussen de mooie buigingen die de man maakte, en zijn gewone gedrag tegen de passagiers. Hij schreeuwde haast tegen ze, en begon ruzie te maken met iemand die een verkeerde kaartje gekocht had. Hij kwam om het half uur door coupe's lopen om iets te controleren, maar ik weet in god niet wat. Kaartjes controleren, deed hij gek genoeg bij maar een paar mensen.

Op de WC kon ik de doortrek knop nergens vinden. Er was alleen een rode knop, maar ik was bang dat dat misschien de noodrem zou zijn. Er stond alleen maar iets bij geschreven in het Koreaans. Er was nergens een andere knop te vinden, dit moest toch wel de doortrek knop zijn. Met een kloppend hart dat ik nu misschien de trein stil zou zetten, drukte ik voorzichtig op de rode knop. Toen ik het water hoorde spoelen, voelde ik me erg gerust.

Het werd al gauw donker, dus van het platteland van Zuid-Korea heb ik weinig kunnen zien.  Alleen dat  het erg bebergt was, en dat er bijna overal wel ergens ligt te vinden was. Het is dan ook een erg dichtbevolkt land.

Toen ik om een paar minuten voor 12 uur S'nachts eindelijk in Seoul aankwam, viel me het aantal zwervers die voor het station lagen te slapen, erg op. Voor mij was het nu ook tijd om ergens een slaapplaats te gaan zoeken.