Proloog van "Plan Guilin"
Voor echt op avontuur te gaan langs de Lijang rivier, waren er een paar dingen in de stad van Guilin zelf die ik wou zien. Dit deed ik met Keiko en een vriend van haar uit Hong Kong genaamd Man die ook naar Guilin gekomen was. Man heeft vanaf zijn 10e in Amerika gewoond. Omdat zijn werk over het internet kan, reist hij de laatste jaren rond terwijl hij werkt, zonder een vaste plek te hebben om te wonen.
Allereerst gingen we naar het 7 sterren park dat op loopafstand van de herberg was. In het spel Shenmue wordt de term "7 sterren" enkele keren gebruikt, en bovendien had ik gehoord dat de grot die zich in het park bevindt veel gemeen zou hebben met een grot die in het spel voor komt.
Het park was echter touristisch en zag er vreselijk artificieel uit. Zelfs de waterval die zich in het midden van het park bevondt, leek gemaakt. In het park stonden mensen in panda pakken waar je voor geld foto's mee kon maken en er was zelfs een soort kermis bezig waar je ballonnen stuk kon schieten. Nee, dit mocht en zou niet mijn Guilin zijn! Ik moest maken dat ik weg kwam uit de stad om te zien dat er nog "echtheid" over was.
De grot van het park was ook duidelijk gemaakt. Er was uiteraard een grote weg met machines aangelegd, het was overal verlicht en binnen stonden meisjes te zingen om wat extra's te verdienen. Toch kon ik niet ontkennen, dat de grot opzich wel iets met de grot uit het spel gemeen had. Dit maakte mij echter alleen nog maar angstiger. Was al die schitterende fantasie dan op touristische onzin gebasseerd?
We hadden meer geluk bij de tweede plek die we die dag zouden bezichtigen. Dit was een berg genaamd Laoshan die nog net binnen de stad was. Ergens op deze berg zou er zich een tempel moeten bevinden genaamd Bailu (witte geit). In het spel komt er een dorpje genaamd Bailu voor, en vandaar dus dat ik deze tempel wou bezichtigen.
Het was er wel zo touristisch dat er liftjes naar boven waren en een glijbaan om van de berg af te glijden, maar als je het wandelpad nam merkte je hier niet veel van. Het was een behoorlijk lange klim, en Keiko leek er behoorlijk moeite mee te hebben. Man liet haar echter niet uitrusten.
"Aan klagen heb je niets. Hoe minder je klaagt, des te eerder je boven bent" zei hij op een toon die zijn strenge woorden iets leek te verzachtigen.
Boven kon je uitkijken op het schitterende uitzicht van vele puntbergjes.
Het eerste wat ik natuurlijk deed was op zoek gaan naar de Bailu tempel. Er waren meerdere tempels en andere monumenten, maar nergens iets met de naam Bailu. Ik begon nou wel een beetje bang te worden. Was dit dan ook vals nieuws geweest? Ik vroeg meerdere Chinezen of ze iets van een Bailu tempel wisten, maar niemand kon antwoord geven. Ik liet Man dezelfde vraag stellen aan een gids. Ze leek hem te begrepen, en begon een lang verhaal tegen hem. Ze wees ergens met haar vinger heen. Haar toon klonk echter niet echt positief. Toen ze eindelijk uitgebabbeld was vertelde Man mij wat er aan de hand was. Er was inderdaad ergens midden op de berg een tempel genaamd Bailu, maar daar was al jaren niemand meer gekomen en het was niet eens zeker of het pad er naartoe nog wel bestond. Dit had natuurlijk iets mysterieus, en maakte mij alleen nog maar nieuwschieriger. Ik zou niets liever hebben gedaan dan meteen op zoek te gaan naar een pad, maar het begon al donker te worden en bovendien had ik gezelschap bij me. Ik moest vandaag dus opgeven. Zo dichtbij en toch compleet mislukt. Ik voelde me enorm teleurgesteld.
"Je kan het de volgende keer gewoon toch weer proberen?" zei Keiko.
Ze had gelijk. Ik moest hier gewoon nog eens terug gaan en me dan goed voorbereiden.
We wouden kaartjes kopen om met de glijbaan van de berg af te gleiden, maar je bleek eerst tot de helft van de berg met de liftjes omlaag te moeten gaan. We hadden begrepen dat je met 1 kaartje met het liftje en met de glijbaan mocht, maar toen we op de helft over wouden stappen bleek je voor de glijbaan apart te moeten betalen. Man vertelde de man (niet Man) van de glijbaan dat de man (ook niet Man) van het liftje had verteld dat we met 1 kaartje ook met de glijbaan mochten. Er ontstont nu een lang gevecht tussen de twee, en er kwamen allerlei mensen van het liftjesbedrijf bij staan. Na een kwartier tegen elkaar geredent te hebben, kreeg Man een telefoon in zijn hand geduwd zodat hij in het Cantonees verder kon discusseren. Uiteindelijk kregen we ons geld terug, en mochten der rest lopen.
Ik herrinerde me wat Man mij zei toen ik hem ontmoette op de avond dat we in Guilin aangekomen waren.
"One thing I learned in China. As long as you insist, they will give you what you want in the end"
In dat geval moet de Bailu tempel dus ook nog wel te bereiken zijn!
0 件のコメント:
コメントを投稿