Waardeloze dieren

November 15, 2011. Written in Chongqing, China.

Waardeloze dieren.

De provincie Sichuan staat bekend om zijn waardeloze dieren. Deze waardeloze dieren zijn tevens ook een van de meest kenmerkende dingen van China. Jawel, ik heb het over panda's! 

Op mijn derde dag in Sichuan ben ik met mijn broer Nori en zus Keiko naar het panda centrum van Chengdu geweest, waar zich zo’n 800 panda's bevinden. De twee Spanjaarden hadden ook mee horen te gaan, maar hun lukte het s'ochtends niet om op te staan. Zelfs niet toen ik ze probeerde bang te maken door te vertellen dat de panda's ze in hun slaap zouden komen opeten.

Er moet vroeg opgestaan worden voor de panda's, omdat het luie beesten zijn die na hun ontbijt de hele dag alleen maar liggen te slapen.  Na aankomst begreep ik ook meteen dat het meest interessante is dat panda's doen ook daadwerkelijk eten is. Ze zitten dan als een soort baby's op de grond uren aan bamboestokken te bijten. Ze trekken daar zulke lekkere koppen bij dat je haast gaat denken dat het lekker is, maar nadat ik ergens een stuk bamboe vond en het in mijn mond propte, merkte ik meteen dat dit niet het geval was. Nori scheen erg aan het genieten zijn van dit dagje, omdat hij zoals hij eerder al zelf zei "meer van levende dingen houdt dan monumenten". Nog nooit had ik deze stoere vent zo lief zien staan glimlachen.

Het blijft mij toch een raadsel wie in godsnaam deze waardeloze beesten moet hebben uitgevonden. Ze zijn vreselijk traag, doen niets anders dan eten en vallen vreselijk op door hun kleuren (kleuren?) die absoluut niet functioneren als een schutkleur. Het lijkt haast alsof ze uitgevonden zijn om uitgeroeid te worden. Geen wonder dat er nog maar 1800 wilde waardeloze beesten over zijn. 

Op de weg terug hadden we honger gekregen, en besloten ergens te gaan lunchen voor we terug naar de herberg gingen. Dat is met zijn drieen altijd lastig, omdat iedereen met elkaar rekening probeert te houden. Uiteindelijk kom je dan natuurlijk ergens binnen waar niemand "echt" wou eten, en dan blijkt het ook nog eens duur en niet lekker te zijn. Na de helft te hebben laten staan, gingen we op zoek naar het tweede restaurant. Dit keer vonden we een simpel noedeltentje waarvan we ons herinnerde dat de Japanse jongen van de herberg dit aangeraden had. De noedels werden voor onze neus in reepjes gesneden, en we kregen er ook nog eens tomaat en vlees bij! Het smaakte heerlijk, in ieder geval veel beter dan bamboe!