Whisky met de peetvader van S

February 15, 2011. Written in Shanghai, China.
Whisky met de peetvader van S

De laatste avond van mijn verblijf bij S in Taichung, gingen we op bezoek bij haar peetvader. Een peetvader hebben schijnt iets gewoons te zijn in Taiwan. Er is geen enkele bloedverbintenis of huwelijk tussen de twee families, maar gewoon omdat ze het goed met elkaar kunnen vinden noemen ze elkaar vader of dochter. Het is echter niet iets waar je laconiek mee kan zijn; eens peetvader, altijd peetvader.

De peetvader van S leek een man met stijl. Hij had een mooi marine-blauw colbert aan, en zijn haar was netjes in een scheiding gekamd. Zijn vrouw zag er ook verzorgd uit, en zorgde er voor dat er genoeg te snoepen en drinken op tafel was.  Kinderen hadden ze wel, maar die waren het huis al uit. Er stond in de woonkamer een vitrine met een grote verzameling van Coca Cola blikjes uit de hele wereld. Ze houden hier vast van Cola, dacht ik, en toen er gevraagd werd wat ik wou drinken leek het me wel zo beleefd om dan maar “Cola!” te antwoorden.

De peetvader keek daar echter van op, en vroeg of ik niet van alcohol hield. Ik vertelde hem dat ik door de vitrine met blikjes geïnspireerd was. De man moest erom lachen en zei dat die van zijn zoon waren. Zelf hield hij meer van whisky. Hij liet me een van zijn flessen zien. Van whisky heb ik geen verstand, dus ik knikte maar wat. Hij schonk me een glas in. Om de 10 seconden moest er geproost worden, en dan namen we allebei een grote slok.

Er kwam nog meer bezoek. Vast de familie van de peetvader. Een man die voor Logitec werkte sprak behoorlijk goed Engels, en deed ook mee aan het whisky festijn. Bij het proosten raakte ik steeds het glas van de ander aan met mijn eigen glas, maar als je dat in Taiwan doet, moet je het hele glas ineens leeg drinken, vertelde de man van Logitec. Zo had ik voor ik het wist behoorlijk wat whisky op. S zat bezorgd naast me, en zei steeds dat ik op moest houden met drinken. Maar de peetvader wuifde haar bezorgdheid weg, en bleef maar inschenken. Als beleefde Japanner kon ik niet anders dan het glas steeds maar weer leegdrinken. Op de TV was een Japans programma over vreselijk dikke vrouwen bezig. Dit vond ik wel passend bij de situatie.

Nu begon S serieus tegen haar peetvader te klagen, en zei dat hij op moest houden. Ik vertelde haar echter dat het geen probleem was, en dat ik nog compleet helder was, maar toen ik opstond om naar de WC te gaan moest ik wel even mijn best doen niet raar te gaan lopen.

Een avondje als dit is kenmerkend voor de enorme gastvrijheid die er is in Taiwan. Nooit mag iemand op bezoek iets te kort komen, whisky al helemaal niet!