1日3縁 その３ Three coincidences on one day. Nr.3
「南スタジアム」 "Southern Stadium"
Na op straat een oude bekende tegen gekomen te hebben, wandelde ik richting huis met mijn vriend Nicolas.Op misschien een afstand van 500 meter van zijn huis, vond ik opeens een groot stadion.
"Southern Stadium" stond er op dit gebouw. Voor de ingang stonden borden van Muay Thai vechters, en toen we daar naar stonden te kijken viel er opeens 1 van om.We probeerde het bord weer rechtop te zetten, maar het bleef omvallen. Een man die binnen achter een tafel zat te telefoneren, knikte naar ons. Laat maar liggen, ik doe het later wel, leek hij te willen zeggen. We stonden nu voor de ingang, en konden luidruchtig gejuig van het publiek horen. Ik raakte nu wel geinteresseerd. We vroegen aan de man die net klaar was met zijn telefoontje wat er bezig was. Het wereldkampioenschap Muay Thai., vertelde hij ons. Natuurlijk wist ik dat de sport Muay Thai een zooitje is en dat er 10-tallen organisaties zijn die allemaal hun eigen wereldkampioenschappen hebben, maar dat maakte het niet minder interessant. We vroegen of het geld koste om naar binnen te gaan. Eigenlijk wel, maar omdat het nu toch al bezig was, mochten we wel even een kijkje gaan nemen.
We stormden de trappen op. Het gejuig kwam steeds dichterbij, en op het moment dat we de zaal binnenstormden, werdt het gejuig nog luider. Er was net iemand knock out geslagen. In de ring lag 1 vechter bewusteloos, en de andere hield lachend zijn hand omhoog. Het was een gigantische zaal, en de ring was mooi verlicht. Het was voor mij de eerste keer om live een Muay Thai gevecht te zien, en we stonden vlak bij de ring!
Na een paar gevechten gezien te hebben liet Nicolaas mij alleen omdat hij de volgende ochtend weer vroeg op moest. Ik nam plaats in de tribune en bekeek de rest van de gevechten. Naast mij zat een fanatieke jongen met het programmaboek op zijn schoot waar ik soms mee mocht kijken. Toen het laatste gevecht aanbrak verlat ik de tribune weer, en bekeek het gevecht van zo dichtbij mogelijk. Het was een gevecht tussen een Hong Kong Chinees en een Thai. De Thai lachte vreemd veel, vooral als hij een klap kreeg maakte hij een brede lach en knikte zijn tegenstander toe. Dit deed mij denken dat hij een erg sterke veteraan moest zijn, maar hij bleef tot het laatst alleen maar lachen en vocht nooit terug. Het was daarom niet erg verbazend dat hij het gevecht verloor.
Na het stadium weer te verlaten kreeg ik een enorme zin om te vechten. Ik verheug me nu al op Thailand!
0 件のコメント:
コメントを投稿