Een dagje op de markt in China.

December 14, 2011. Written in Hong Kong.
Een dagje op de markt in China.

Mijn nieuwe Duitse vriend Lars, waar ik mee op dezelfde kamer van de herberg sliep, zou mij s'ochtends vroeg wakker maken om er samen op uit te gaan. Dit deed hij echter pas rond half 12.
We klopten op de deur van onze vrienden Keiko (Tokyo) en Man (Hong Kong) om te kijken of zij er ook nog waren.
De twee lagen ook nog op bed, en nu het al te laat geworden was voor een echte expeditie, besloten we om met dit groepje dan maar een beetje door het touristische dorpje rond te dwalen.

Zo hadden we in bijna 3 verschillende eethuisjes lunch, namen nog een ijsje bij de Mc Donalds en kochten we nog een glas verse Mango-sap op straat. Zo gaat het er hier de laatste dagen aan toe. Natuurlijk gaan we wel netjes op expeditie, maar we hebben elke dag een bepaalde routine wat eten betreft. Zo moet ik elke dag minstens twee Ananas-broodjes in mijn mond proppen, moet Keiko minstens 1 keer per dag verse mango-sap drinken, en kan Man niet leven zonder zijn ontbijt bij de Mc Donalds.

Man's geliefde Egg-tarts en het beste brood ter wereld: Ananas-broodjes!!

Maar na deze routine netjes afgewerkt te hebben, wisten we toch niet echt meer wat er nu dan wel niet moest gebeuren. Er was niet echt tijd om nog de bergen in te gaan.
Keiko en Man kwamen op het idee om ons naar de plaatstelijke markt te brengen die zij eerder bezocht hadden voordat ik aangekomen was (ik ben hier helemaal gekomen te voet en met mijn eigen bamboe bootje, terwijl Keiko en Man gewoon de bus van 1 uur genomen hadden). Ze noemden dit een nogal "heftige markt" die Lars en ik absoluut moesten bezichtigen tijdens ons verblijf in Yangshuo.

De markt was ongeveer 10 minuten verwijderd van het centrum van het dorp, waar het al iets minder toeristisch wordt. Ik betrad de markt nieuwsgierig naar wat ik te zien zou krijgen, maar de eerste grote hal had niets wat ik nu echt "heftig" wou noemen. Er lagen wat vissen te koop, veel fruit, groenten en wat straat-eten zoals dim-sums en loempia's.
"Wacht maar tot je de volgende hal ziet" zei Keiko.
Ik had natuurlijk wel door wat er me hier te wachten stond omdat het enige wat niet in de eerste hal aanwezig was vlees geweest was, maar toen ik de tweede hal betrad overtrof dit alle verwachtingen.
Zodra je binnen bent kan je in de verte zien (het is een behoorlijk grote hal) wat voor een taferelen zich afspelen. Maar ook recht voor mijn neus zag ik al een kip de nek omgedraaid worden en een eend hangen waar het bloed nog vanaf droop.

Er hing een enorme geur van vlees en vers bloed die je haast vegetarier zouden maken. Maar dit was slechts het begin. Als je even verder loopt, kom je pas echt aan in China. Overal hangen honden en katten aan de muur, je ziet ergens zomaar de kop van een varken op de grond liggen en er staan mensen in de rij voor een oud vrouwtje dat koeien-ogen staat te verkopen.

Ook zitten er allerlei beesten in kooien te wachten op hun beurt. Zo zie je kippen, katten en honden met een angstig gezicht tegen elkaar aan staan. Ze lijken echt door te hebben wat er met ze aan het gebeuren is. Dit is ook niet echt moeilijk omdat hun mede-dieren voor hun neus worden geslacht, en hun vlees soms bovenop die kooien wordt gegooid.

Zo zag ik een kat levend in een hete pan worden gegooid, en een hond wiens nier uitgesneden werdt.

Toen ik na al dit geweld eindelijk weer buiten stond, was ik er zo van onder de indruk dat ik niets anders kon doen dan een poos voor me uit te staren. Natuurlijk wist ik dat het er overal op de wereld net zo aan toe gaat, en dat het nu net katten en honden zijn en niet alleen koeien en kippen maakt (als je er even over nadenkt) geen verschil. Maar toch, die enorme geweldadigheid, het laten zien van alles en overal de koppen aan laten zitten maakt het toch wel weer erg Chinees.

Keiko en Man kochten bij de uitgang nog wat manderijntjes. Die hadden ze daar eerder gekocht en waren lekker zuur geweest en makkelijk te eten omdat er geen pitten in zaten. In de verte kon je het geweld nog zien verder gaan.